پادشاه فصل ها پاییز

من عاشق پاییزم و چند سال پیش این متن رو برای پاییز عزیزم نوشتم!

با من بگو چیست نامت؟

-هر کس مرا به نامی میشناسد :بعضی دشمنی،بعضی تردید،بعضی دلتنگی،گروهی مرا ملال نام می نهند!

-من تنها در تو وزش نسیمی دیگر گونه را حس می کنم،ناقوس لحظه ای نو را،نمی بینم چهره ی نسیم را من تنها وزش ناگهانی آن را حس می کنم!

کلاغ ها با چهره هایی مه آلود به پرواز در می آیند،همچون پرندگانی از جهانی دیگر به سوی وسعت بیکرانه ی زندگی،چگونه می توانم بازشان دارم از پرواز؟

قطره های باران پراکنده،با رنگ و بویی پاییزی بر گستره ی چمن می بارند!بگذار اولین برگها فرو ریزند چراکه تو بازخواهی گشت و دانه های برف سوار بر نخستین سورتمه ی زمستان خود را می رسانند و شمع های مهمان خانه در روشنی روز مهربان تر خواهند درخشید و بگذار نسیم گیسوان قهوه ایت را بنوازد،تو آغشته به بوی یاس،راهی بس دشوار آمده ای برای گرم شدن در کنار این آتش!

بعضی با آمدن تو خود را رها بیکرانه در دنیایی بالاتر از سیاهی می بینند و برخی خود را سبک بال و نغمه خوان در دنیایی پر از الهام و رویا!

پا به فرار می گذارند برگ درختها زیر آتش رعب آور صاعقه و اکنون آنها همگی با صورت به زمین سقوط می کنند،آخرین یورش طوفان گور دسته جمعی درختهاست!

آیا عاشقان را دیده ای دست در دست یکدیگر زیر نور ماه؟

بیت بیت ترانه های عاشقانه،عاشق تر میکند گام های بیقرارشان را در جستجوی عشق!

بیگانه است با من زبان این این سرزمین سرد و کرخت شده که بعد از تو جسم و روح مرا در بر گرفته،ناتوانم از تعبیر پاره ابرهای پراکنده در آسمان غریبش!

همواره در اندیشه ی جنگلهای قرمز و نارنجی و زرد سرزمین توام که هنگام وزش باد زبانه میکشند و به این سو و آن سو شعله ور می شوند.

و می بوسم رویای ستارگان شبهای مانوست را!

اما چهره ی تو محو می شود در آبهای یخ زده ی دریاچه!

باران های هفت روزه می بارند و مارا غرق در خود هولناکمان میکنند!می غریم در خیابانهای خالی و به جمع مهربان مرغان نوروزی می پیوندیم و با انتظاری شیرین برای آمدن دوباره ات از پلکان مارپیچ زندگی بالا می رویم!

"راضی جوووون"