گاهی وقتا آدم دلش میخواد هیچ کاری توی دنیا برای انجام دادن نداشته باشه. هیچ کسی منتظرش نباشه و هیچ کسی ازش توقع نداشته باشه.اصلا هیچ کسی نگاهش هم نکنه. تنهای تنها باشه. فکرش خالی باشه. ساکت باشه.مجبور نباشه حرف بزنه. بشینه و تو سکوت خودش غرق شه. دلم کشیده یه تخته سنگ باشم تو دل کوه.
گاهی اینقدر خسته ای از هیاهوی اطرافت که حتی وقتی به جنبش رودخونه هم فکر میکنی عصبی میشی.
چند وقتیه زیادی دور خودمو شلوغ کردم یه کم خسته ام. یه کم در حد همین چیزی که گفتم. اصلا غمگین نیستم فقط خسته ام.
وای راضیه دقیقن آدم یه موقع حوصله نگران بودن،فکرکردن وحتی حوصله خودشونداره.دلش میخواد بره تو پیله تنهایی.
اما همون موقع است که خیلی ها باهات کاردارن.ازت سوال میپرسندو...
واقعن بهتراست گاهی همه چیز را به حال خود رها کنیم.
وای آره چقدر سعی میکنی اون لحظه آروم باشی، من اینقدر سعی میکنم که خسته میشم